Kardinaal Eijk was hoofdcelebrant in de Eucharistieviering; pastoor Tuan, pastor Gauthier de Bekker en pastor Paulus Tilma concelebreerden. Deze zondag was ook de laatste zondag van het kerkelijk jaar, in de lezingen worden we gewaarschuwd voor het einde der tijden. Daar had kardinaal Eijk in zijn preek een heel hoopvolle boodschap over, aldus Mijhad: “Hij vertelde over de laatste dagen van Jezus’ leven hier op aarde, hoe Hij met doornen gekroond, gegeseld en uiteindelijk gekruisigd werd. Pilatus zal gedacht hebben, is dit nou een koning?! Waar is zijn kroon, koninkrijk en dure mantel?
Maar Jezus IS Koning, van heel de wereld, van heel het Heelal. Hij is een koning van dienstbaarheid. Hij verlost ons van de zonde met Zijn eigen leven. Hij houdt zo ontzettend veel van ons dat wij dat in dit leven nauwelijks kunnen bevatten. Na zijn opstanding zit Jezus nu aan de rechterhand van God in de Hemel en bij Zijn wederkomst zal Hij een triomferende Koning zijn, dan komt Hij in al Zijn glorie en luister en zal iedereen weten: dat is Jezus en Hij is Koning van ons allemaal. Weten dat Hij zal wederkeren, geeft ons hoop.
Toch ervaren we soms tegenslagen, zijn mensen gemeen tegen elkaar en zien we veel lijden om ons heen. Dan begrijpen we het niet en is het lastig Jezus’ trouwe volgeling te blijven. Maar als we ondanks die tegenslagen volhouden, vertrouwen hebben en hoopvol kijken naar de toekomst, dan overwinnen we die tegenslagen!”
Vlak voor het einde van de Mis werd pastor Gauthier de Bekker voorgesteld aan iedereen. Hij was bij deze activiteit aanwezig in zijn nieuwe rol als bisschoppelijk gedelegeerde voor het jongerenpastoraat.
Na de lunch in de gezellig aangeklede parochiezaal verzorgde kardinaal Eijk een lezing waarin hij de jongeren uitlegde wat de boodschap van paus Franciscus voor deze dag nu precies inhoudt. Mijhad: “En wat was het na de preek wederom een prachtige en hoopvolle boodschap!”
Hoop vloeit voort uit de liefde die we hebben voor Jezus. Maar die hoop wordt ook beproefd door het lijden. Kardinaal Eijk: “Hoop moet een beetje beproefd worden, als je het kunt bewaren in moeilijke tijden, dan heb je een rotsvaste hoop op de Heer.”
Maar iemand met hoop moet ook geduld hebben. Kardinaal Eijk vertelde dat hij 23 jaar geleden een herseninfarct heeft gehad en dat zijn herstel zeker 10 maanden duurde: hij moest dus ook geduld hebben. Maar onder de nieuwe generaties is geduld geen deugd meer: alles moet tegenwoordig snel en vlug. “Vraag in gebed aan de Heilige Geest om veel geduld, het is als een gezel die je meeneemt. Hoop is als een glimp van ons uiteindelijke doel: de ontmoeting met de Heer,” aldus de kardinaal.
Daarna vertelde hij kort over de tekenen van de tijd: die moeten we interpreteren vanuit het Evangelie. En wijzelf moeten tastbare tekenen zijn van hoop voor onze medemensen in nood door middel van de werken van barmhartigheid.
Kardinaal Eijk: “We moeten vredebrengers zijn. Ja doei, hoor ik jullie denken, waar beginnen we aan, met al die oorlogen nu overal? Nou: bij Christus beginnen! Bij onszelf, in ons eigen huis en omgeving. Het Heilig Jaar herinnert ons eraan dat zij die vrede brengen, kinderen van God genoemd worden.”
Kardinaal Eijk sloot zijn inleiding af door te vertellen over de uiteindelijke hoop: de hemel. Daar kan een traject van barmhartigheid aan voorafgaan: een zuivering in het vagevuur. Maar tijdens ons leven kunnen we al vrijspraak krijgen van onze zonden, zodat we niet meer (of korter) door het vagevuur moeten gaan. Dat heet een aflaat. Een aflaat verdien je als je gaat biechten, te communie gaat en door een Heilige Deur gaat. Dit hoeft geen fysieke heilige deur te zijn, dat is niet voor iedereen mogelijk. Je kunt de deur doorlopen in gebed. De twee andere componenten zijn wel verplicht!
Het laatste programmaonderdeel was de aanbidding. Weliswaar in een ijskoude kerk, maar de jongeren kregen zo de mogelijkheid Jezus echt te ontmoeten en zich te verzoenen met Hem in het sacrament van de biecht. De dag werd afgesloten met een gezamenlijke maaltijd.
