Op 15 januari wijdde de Trouw een artikel over vrijwilligers in de kerk. Het is allemaal niet meer zo rooskleurig en mensen willen zich niet voor langere tijd aan iets binden. Ik moest denken aan mijn eigen ervaring en wil daar wat met jullie over delen.
Kind en Kerk is begonnen in de Emmaüsparochie nadat de kerksluitingen zijn sporen had achtergelaten. Het project “Als Emmaüsgangers verder” koos voor een projectmedewerker die zich op het kinderwerk zou richten.
Het eerste wat ik gedaan heb is ‘vrijwilligers gezocht’, want iets opzetten als wat ik voor ogen had, zou nooit in mijn eentje lukken. Vrijwilligers die meedachten en meededen waren essentieel. “Ronselen en enthousiasmeren dus!”
Gelukkig was er een hele groep ouders die zich in wilden zetten en we gingen van start om samen te bedenken “wat willen we voor onze kinderen.” Het mooie is dat een flink aantal mensen van dat eerste uur nog steeds zich inzetten voor Kind en Kerk. Zij binden zich dus als vrijwillig ruim 10 jaar aan Kind en Kerk. Ze vertrekken minder snel dan onze pastores, grap ik wel eens.
In die 10 jaar is veel gebeurd, wat ook zijn invloed had en heeft op het kinderwerk.
De Emmaüs en de Franciscus en Clara parochie zijn gefuseerd tot de Franciscusparochie.
Het is makkelijker vrijwilligers te krijgen, daar waar veel kinderen zijn. Het een versterkt het ander, is mijn ervaring. Daar waar kinderen zijn, heb je ouders die zich willen inzetten. En daar zit vooral de ‘kans’ op succes. Daar zit ook het verschil tussen Apeldoorn en het omliggende gebied. Een ingrijpend besluit was om de catechese (1e communie en vormsel) op één locatie voor te bereiden en in te zetten op het contact met de scholen. Daar bereiken we veel kinderen. Maar dat zie je niet terug binnen de kerkmuren (met uitzondering van Kerstmis). Dit heeft alles te maken met de ontkerkelijking bij de ouders en niet zozeer met het enthousiasme en nieuwsgierigheid van de kinderen naar de oude verhalen en religie.
De 1e communievieringen kunnen gedaan worden in de eigen parochiekerk. Dit wordt gewaardeerd door vrijwilligers aldaar en ouders. Het artikel in de Trouw schets zeer zeker een reëel beeld wat ik herken.
Dus prijs ik me rijk met een grote groep vrijwilligers die zich inzetten voor de toekomst van de kerk “onze kinderen.”
Alleen op die manier kan het ook!
Mariska Litjes
Medewerker Catechese
