Afgelopen twee weken hebben Paul en Ida heerlijk gekookt voor de gasten van de Franciscustafel. De gasten hebben genoten. Een mooie opmerking hierover was afgelopen maandag: ‘Kunnen jullie niet alle dagen van de week open zijn, het is zo lekker’. Daar doen we het voor, menen die dakloos zijn, of weinig te besteden hebben serveren we elkaar week een gratis maaltijd aan mooi gedekte tafels in een ontspannen sfeer. We zien dat het aantal gasten na de zomerstop gestegen is. Wij serveren elke week zo’n zestig maaltijden uit.
“Wat heb ik jullie toch gemist deze zomer!”, riep één van de bewoners van Omnizorg naar ons. Dat vonden er blijkbaar meer, want er stond een lange rij voor onze bakfiets. We deelden soep, brood, fruit en heel veel koude sapjes uit. Er waren veel nieuwe gezichten bij. Via de Griftstraat fietsten we naar het voormalige UWV-gebouw, waar mensen uit onze doelgroep zouden zitten. We vonden een man in een slaapzak, die van blijdschap opsprong toen hij ons zag. Hij had honger en dorst en wij gaven hem te eten en te drinken. We vonden verderop nog een plek met slaapzakken en andere spullen, maar daar zat niemand bij. Helaas!
Hoewel er in het portiek van de Menorah kerk niemand meer mag slapen, troffen we daar in de straat toch nog wat Poolse vrienden aan. We gaven hen soep, brood en koffie. Eén van hen vertelde vurig over zijn geloof en de kerk en dat hij ondanks wat hij allemaal fout had gedaan in zijn leven altijd in Gods hart zou blijven. Dat was zijn houvast in zijn leven. Met alleen nog wat koffie en thee fietsten we naar het station. Het was fijn om er weer te kunnen zijn voor onze vrienden!
