„Charisma wordt met de jeugd gegeven; en schiet daarna verder wortel.”
Anton ten Klooster
Studenten proppen zich al weken in overvolle treinen, werkend Nederland sluit aan in Teams-overleg of de file. Tussen hen zijn jongeren die in een zinderend Lissabon paus Franciscus hoorden over een kerk voor iedereen, of die het Sint Pietersplein vulden met een indrukwekkend Taizé-gebed. Deze jeugd heeft niet de toekomst… zij máákt de toekomst, met de zegen van paus Franciscus.
De zomer lijkt alweer verborgen onder een deken van verplichtingen en sleur. Maar daaronder zou er weleens iets veranderd kunnen zijn. In Lissabon gebeurde iets dat in veel levens voor een diepgaande verandering zou kunnen zorgen. De Wereldjongerendagen (WJD) zijn een regelmatig terugkerende bijeenkomst voor katholieke jongeren. Als massa-evenement is het interessant studiemateriaal, maar wie verder kijkt ziet ook uitgesproken theologie.
Met het herhalen van de woorden ‘todos, todos, todos,’ vertrouwde de paus de jongeren de opdracht toe om die woorden waar te maken.
Opmerkelijk uitgelaten sleurde paus Franciscus de jongeren mee in zijn enthousiasme voor een kerk voor iedereen.[1] De paus jutte de jongeren op om die woorden te herhalen, en ze deden het: “Todos, todos, todos!” En met het herhalen van die woorden vertrouwde hij ze ook de opdracht toe om ze waar te maken in hun eigen parochies en gemeenschappen. Het beeld van de kerk dat erin doorschijnt is dat van een open ruimte – een enorme tent zo je wilt – waarin ruimte is voor iedereen. Een plek om te leren, om fouten te maken. Dat ervaart niet iedereen zo, erkent de paus ook. Daarom wil hij de ruimte maken en hij rekruteert de jeugd in zijn kerk om met hun enthousiasme dat project te gaan trekken.
Aanjagers van de missie van de kerk
Franciscus sluit zo aan bij de intuïtie van Johannes Paulus II, die in de jaren 80 begon met de WJD. Hij zag een bijzondere rol voor de jeugd: “De kerk heeft jullie energie, enthousiasme en jeugdige idealen nodig!”[2] De jeugd heeft de toekomst? Nee, de jeugd krijgt vandaag een opdracht in handen omdat ze over een eigen charisma beschikt, zo hoorde ik vaak. Johannes Paulus spoorde de kerk aan om jongeren niet te zijn als voorwerp van speciale pastorale zorg maar als aanjagers van de missie van de kerk. In een boodschap aan het einde van het jaar 2000 zette hij zich af tegen het pessimisme over de jeugd en wees op wat hij zag als een ‘diep verlangen naar echte waarden.’
De gedachte dat de jeugd een eigen charisma heeft en een eigen rol in de kerk is bepaald niet nieuw. In de Bijbel staan twee brieven van de apostel Paulus aan de jonge Timoteüs. Over zijn precieze rol in de gemeente is historische
Verder lezen: theologie:de-jeugd-heeft-niet-de-toekomst
Bron:
