Vanaf 1 januari 2023 mag ik pastoor zijn in de St. Franciscusparochie. Mijn naam is Henri (Henricus Wilhelmus Maria) ten Have, ik ben geboren op 4 juli 1968 op een boerderij onder de St. Willibrordus parochie te Boerhaar, gemeente Wijhe. Deze boerderij is thans van mijn broer, en ik kom er nog steeds graag helpen op mijn vrije dag. Al jong vernam ik van mijn vader, dat zijn opa geboren was in Vaassen, waar dus nog steeds verre familie woont. Het overlijden van mijn Opa Ten Have in 1976 die bij ons thuis woonde en die ik als mijn grote vriend beschouwde, maakte dat ik als kind al ging nadenken over de betekenis van de dood en het eeuwige leven. In de kerk, op school en thuis leerde ik over Jezus als de weg naar het eeuwige leven. Daardoor begon ik, toen ik ongeveer 9 of 10 jaar was, erover na te denken om Jezus te volgen als missionaris of priester.
Op de middelbare school (VWO aan het Florens Radewijns College in Raalte, 1980-1986) kreeg ik weliswaar andere interesses, zoals Frans en geschiedenis, maar de gedachte aan het priesterschap bleef altijd op de achtergrond. Ik voelde mij ook uitgedaagd om mijn geloof logisch en redelijk te verantwoorden, omdat veel van mijn klasgenoten niet religieus waren. Ik wist niet zeker of ik misschien een roeping tot priesterschap had. Om een antwoord te vinden op die vraag ben ik naar de priesteropleiding “Ariënskonvikt” te Utrecht gegaan en theologie gaan studeren aan de Katholieke Theologische Hogeschool (later: Universiteit) te Utrecht. Ik vond het een heel boeiende studie die mij enorm hielp het geloof beter te begrijpen en verantwoorden. Het samenleven met mede-seminaristen leverde een gevoel van broederschap op met mijn latere collegae. Het contact met protestantse medestudenten hielp mij om de essentie van het katholieke geloof beter te begrijpen.
Halverwege mijn studie kon ik nog eens het idee van mijn kindertijd, om missionaris in de derde wereld te zijn, opnieuw beproeven, en ook kennismaken met het religieuze leven. In 1991 was ik een half jaar in een Benedictijner abdij in Trinidad (Caraïbisch gebied) en werkte ik in een rehabilitatiecentrum voor drugsverslaafden. Het was een enorm verrijkende ervaring, die mij o.a. geleerd heeft hoe essentieel het geloof kan zijn om weer een goed menselijk bestaan op te bouwen.
Evenwel kreeg ik toch de overtuiging dat het Aartsbisdom Utrecht de plaats was waar God mij riep.
Na terugkeer in Nederland woonde ik een paar maanden bij de gastvrije pastoor Van Veen van de Vituskerk in Hilversum. Hij was voor mij een voorbeeld van een goede herder.
Na terugkeer op de priesteropleiding heb ik een pastorale stage gelopen in Wageningen, bij de onlangs overleden pastoor Jan Böhmer, oud-leraar muziek van het kleinseminarie te Apeldoorn. Ook hij was voor mij een zeer belangrijk voorbeeld, door zijn toewijding, deskundigheid en oprechtheid.
In 1995 studeerde ik af in Utrecht aan de KTUU over de vraag hoe en waarom Jezus uniek is in de theologie van Karl Rahner. De theoloog Karl Rahner sprak mij erg aan omdat hij het geloof zó probeert te verantwoorden, dat het ook redelijk is ten opzichte van hen die buiten het geloof staan.
Van 1995 tot 2001 heb ik gewerkt in de parochie H. Hart van Jezus aan de Zwolseweg te Deventer, een onvergetelijke en dierbare tijd. Ik mocht daar pastoor Jan Verweij opvolgen die ooit in Twello gewerkt had. Ook toen waren Twello en Apeldoorn niet ver weg! Op 27 januari 1996 ben ik diaken gewijd, en op 19 oktober 1996 priester.
Na 6 mooie en intensieve jaren in Deventer mocht ik twee jaar Spirituele Theologie gaan studeren in Rome, tegelijk met mijn wijdingsgenoot Roderick Vonhögen. De contacten met studenten uit de hele wereld, de collegialiteit en de mooie stad Rome maakten dat ik nog heel lang een soort heimwee gevoeld heb naar deze stad. Daar kwam ik in aanraking met de San’t Egidio gemeenschap die ik heel inspirerend vond en vind.
Het was weer wennen om terug te zin in Nederland, waar ik als van 2003 tot 2007 als pastor in Arnhem werkte, in 10 voormalige parochies. Door de hoeveelheid kerken kostte het veel meer tijd om me daar thuis te voelen dan in Deventer. Het was een heel leerzame tijd.
Een nog grotere uitdaging vormde de volgende fase toen ik op 1 december 2007 voor de eerste keer pastoor werd, en wel van het parochieverband Veluwe-Rijn, de latere parochie H. Titus Brandsma, dat 11 kerken en twee kapellen omvatte.
Ook hier was het eerst wennen, voor mij en de parochianen, ook door de omvang van de parochie. Ook hier hebben we vier kerken moeten sluiten, en een kapel. Maar tegelijk is deze parochie mij heel dierbaar geworden, door de langdurige samenwerking met de vrijwilligers, het gedeelde lief en leed, de inbreng van de buitenlandse studenten en de oecumenische contacten. Ik ben heel dankbaar dat ik hier 15 jaar heb mogen werken, en ga met enige weemoed weg, ook om de pijn die dat doet bij de parochianen die me dierbaar zijn. Tegelijk heb ik er vertrouwen in, dat het de bedoeling van de Heer was dat ik ja zou zeggen op de vraag van bisschop om in Apeldoorn en Twello en omstreken te gaan werken, en zie ik hoopvol en positief uit naar de samenwerking met u in de wijngaard van de Heer.
Pastoor Henri ten Have
November 2022
