Op 19 juni werd de expositie Ons Slavernijverleden in de Grote of St. Maartenskerk in Epe geopend door burgemeester Tom Horn. In een goed gevulde kerk luisterden we naar de lezing van mevrouw Haydy Nelson. Zelf nazaat van een familie van tot slaaf gemaakten.
Tussendoor konden we genieten van de zeer enthousiast gezongen liederen uit Suriname en Afrika, door het koor Hooge Noodt. Mede door hun kleurrijke kleding was dit een bijzondere aanvulling op de lezing.
Het verhaal ging over de geschiedenis van slavernij en de rol van de Bijbel en kerk in dit geheel. Hoofddeksels van vrouwelijke slaven waren vaak een communicatiemiddel. Verder hoorden we dat dit niet alleen speelde in de grote steden van Nederland maar ook in onze omgeving.
Keti Koti – De ketenen zijn verbroken!?
Op de vraag wat een jaar herinneren ons heeft opgeleverd, was het antwoord: “BEWUST-ZIJN. Durf ook de moderne vormen van slavernij in de ogen te kijken.”
Het volgende gedicht van Bernhard Kropsiel werd me aangereikt door een Surinaamse dame:
Vrijheid.
Mijn vrijheid is jouw vrijheid;
Niet de tralies noch de grens
bepalen de gebondenheid van de mens.
Mijn vrijheid is jouw vrijheid;
meer waard dan geld en goed:
waak tegen slaafsheid; sterf als het moet.
Jouw vrijheid is mijn blijheid,
mijn zorg en plicht.
Verdedig desnoods de dood;
slaafs ONDERWORPEN…..NOOIT!
Jouw vrijheid is mijn vrijheid;
is vreugde en verdriet bepalend
wat bindend is voor allen, altijd.
Overgeven nimmer;
onderwerpen nooit!
Mijn vrijheid is jouw vrijheid
los van alle tijd.
Werkgroep Zin en Kleur,
Annie Doornink
